Hoewel de belangen van deze wedstrijd tegen mede degradatiekandidaat DIOSA duidelijk waren, oogde Heumen de eerste helft apathisch. De ploeg speelde inspiratieloos en wekte geen moment de indruk vol overgave voor de drie punten te gaan. DIOSA kon de Heumense aanvalspogingen gemakkelijk afwenden en was zelf de gevaarlijkste ploeg. In de 23^ste minuut werd dit beloond met de openingstreffer. Een corner werd teruggelegd op de meegelopen laatste man, die van een metertje of dertig mocht aanleggen. Zijn schot smoorde in de zanderige zestien meter, maar DIOSA was attenter bij de rebound en de bal verdween achter Alex de Best. DIOSA koesterde de voorsprong en zakte wat verder terug, waardoor Heumen kleine kansjes kreeg. Een vrije trap van Joeri van Eldlijk werd onder de lat weggetikt en Ferdi Roelofs en Huub Spanjaards kregen schietkansen. Aan de andere kant plaatste DIOSA enkele gevaarlijke counters, waardoor de Heumense verdediging geen moment kon verslappen.
Met gefronste wenkbrauwen en vrees voor een nieuwe nederlaag verlieten de toeschouwers het veld, maar zij werden positief verrast na de onderbreking. Heumen schoot als een pijl uit een boog en denderde direct over DIOSA heen. Door het vroege storen, wist Heumen de bal vaak al op de helft van DIOSA te veroveren. Al in de 48^ste minuut leverde dit de gelijkmaker op. Chiel van Rijn zette de aanval op, Ferdi Roelofs gaf de bal breed en Huub Spanjaards tekende met een schuiver voor de 1-1. Heumen was duidelijk niet tevreden met een punt en bleef in de hoogste versnelling spelen. DIOSA had hier geen antwoord op en hanteerde het ‘vrouwen en kinderen eerst’ principe door de ballen blind naar voren te schieten. Toch ontstonden ook hierdoor gevaarlijke momenten voor het Heumense doel en kon doelman Alex de Best zich enkele malen onderscheiden met fraaie reddingen. Daarbij kreeg hij eenmalig hulp van de lat, nadat een kiezelhard schot buiten zijn bereik viel. Heumen liet zich echter niet afschrikken en bleef jagen op de winnende treffer. Met de sterk spelende Ferdi Roelofs als constant aanspeelpunt was de ploeg regelmatig in de zestien meter van DIOSA te vinden, maar uitgespeelde kansen ontstonden er niet. Ondertussen verlieten Johan Onderstal en Glenn van Doorn en Huub Spanjaards het veld en verschenen Bas Awater, Harry van Lent en Daan Ruitenbeek op het toneel.

Ondanks de verse krachten, merkte Heumen dat de krachten langzaam maar zeker uit de benen verdwenen. DIOSA leek op dit moment te hebben gewacht en meldde zich steeds vaker op de Heumense helft, maar dankzij een zeer sterk keepende Alex de Best bleef een late tegentreffer uit en hield Heumen een punt over aan de wedstrijd. Op basis van de gehele wedstrijd was dit een juiste uitslag, maar hoe zou het zijn gelopen wanneer Heumen de hele wedstrijd met dezelfde ‘drive’ had gespeeld als in de tweede helft?
Met deze vraag, en met een 13^e positie op de ranglijst, gaat Heumen de winterstop in. Om degradatie en/of nacompetitie te ontlopen, zal de ploeg in de tweede competitiehelft aanmerkelijk meer punten moeten verzamelen dan in de eerste. Een zware, maar zeker geen onmogelijke opgave.